polat onat

yüz yalnızlık şiiri - polat onat

Vedat Kamer tarafından Pt, 12/02/2007 - 19:32 tarihinde gönderildi

38.
ışık, yanınca karanlığa kaçıştı kelimelerim
dengesiz! yansıdı duvara uzaklaşan günün dumanı
temizlenirken mezbahadaki kan lekeleri
fısıldadılar: var mı daha güzeli? acıdan
sendeleyerek yere düştü camı tıklatışın
eski bir uskumru kafasını sallıyor geceye,
yüzünün içindeydi yanakların. söz veriyorum. itirazlar

39.
gerçek hayattaydık / yolun siyah çölünde
unutamadığın anılar; olmamış şeyler yani
sıkıntı. duymayalım yazgımızdır ömrün sonuna dek yaşamak
hep acemi! bir şair kadar iyi hazırlandım ölüme,

şiirin şaire soruları - I - polat onat

Vedat Kamer tarafından Cu, 09/02/2007 - 02:08 tarihinde gönderildi

Şair masasında oturuyor ve şiir üzerine düşünüyordu. «Bazen şiir üzerine düşünmekten, şiir düşünmeye fırsat bulamayabiliyor insan» diye kendi kendine söylendi. Birden yanı başında hissetti şiiri şair. Yanılmıyordu…
Şiir: Merak ettiğim bir şey var. Beni yaratan kişi olarak bunu en iyi senin bileceğini umuyorum. Bir şiirin resmi olabilir mi?
Şair: Elbette ki olur. Bir şiirin resminin nasıl çizileceğini söyleyeyim sana: Şiirin ilk dizesi kurşun kalemle çizilir. Daha sonra çizgi devam ettirilerek her dizenin son harfinin üstü çizilir. Şiirin son dizesini de kâğıttan kalemi ayırmadan çizmeye devam ederiz. Tüm dizelerin ilk harfini de çizdiğimizde ortaya çıkan genelde dikdörtgen benzeri şekil o şiirin resmidir işte. Tıpkı şairlerin görüntülerinin farklı olması gibi tüm şiirlerin resimleri de birbirinden farklıdır. Aynı olma olasılığı, tek kolon oynamış birinin sayısal lotoda altı tutturması olasılığıyla eştir.

aforizmalar - polat onat

Vedat Kamer tarafından Per, 08/02/2007 - 13:25 tarihinde gönderildi

♦ Her insan dünyadan büyüktür.
♦ Herkes en fazla ölene kadar yaşar.
♦ Yazarlar “kim oldukları” ve “kim olmaya çalıştıkları” arasındaki farkı anlamak için çaba gösteren kişilerdir.
♦ Yavaş yaşayan yazar.
♦ En yoğun arama şekli beklemektir.
♦ İnsanın kendi kendisiyle konuşması, en yakın arkadaşıyla birlikte düşünmesi gibidir.
♦ Doğada olmak geçmişte olmaktır.

parafı kim vurdu? - polat onat

Vedat Kamer tarafından Per, 08/02/2007 - 12:57 tarihinde gönderildi

haydi haydi.çamura batmışım.com nokta
tere.oraya kaydedersin şifreyi.ölem
ölem hayriyem.susun lan.canım.bana
yazma.işte gidiyorum gurbet ele.senden
bir isteğim var.barış.ben tıraş veya diş
takımımı yanımda götürürüm.kapıyı
teklemeden geldi işte.düğün mü varmış.
biri çağırdı ama.yeni tanıştım kendimle.
üç hamlede mat.kendi çapımızda.senden
önce bir kişi oldu.belki bir. ya da bunu
bana getir.götürdüklerinle.çocuk
oradan konuşuyorduk muhabbet etmeden
ne bileyim.arızalar dolup taşar.gövdeni
taşımana gerek yok diyorsun.gelmedin.

son umut - polat onat

Vedat Kamer tarafından Çar, 07/02/2007 - 12:29 tarihinde gönderildi

uykunun sınırları silikleşiyor zihnimde
zamanla zindanımda birikiyor yalnızlık
usulca elimi tutuyor gölgem
demirden şiirle örülmüş
paslı parmaklıklar ardında.

çiçekler büyürdü her bebek nasıl büyürse
bazı insanları küçültürdü akışkan zaman
durduğu yerde duruyordur bütün kayalar
yaşardım sürekli yaşayacağımı sanarak
ve kocaman sevdalanırdım kötü kızlara
bu hücreye hapsedilmeden önce.

uzaklarda bir yerde havai fişekler atılıyordur
kırmızı yeşil coşkuyla gökyüzünde
yağmurun yıkadığı caddelerde