safa fersal

ne güzel ölüyorum… yani alenen işliyorum bu suçu

«mermerin göğüslerini» emiyorum
serkeş kelimeler damlıyor hayalime

ama rüzgâra bırakıyorum»an»ı

                     allahça bir gülümseme
şeytani hınzırlık

el de var             (peçesi yırtılmış ışığın)
hüzün de

râm…

harcı dökülüyor sezgilerin
toynak tripler atıyor lûgatıma ateşin tayları

rafael kubelik, smetana çalıyor

salih ve ümmühan’a

bozguna uğradım. her ölüm kendi demecini sunuyordu
2001 asker şehit vermiştim aşkının uğruna
biliyor musun kan gecelerin şiir zarfında
bozguna uğradım

capricyo no: 24 çalıyordu, uykusuzdu niccolo paganini
çadırlar ve atlar
slow-motion
geri dönüyorlardı kıyımdan, kıyılmışlığımdan
bayraklar yerinde duruyordu, silahlar omuzlarındaydı
kahredilmiş dervişlerin
şubattı… hiçbir şairin yazmadığı ay
yazmadığı gökyüzü, nazlı şebboylar ve kahrın fragmanları