rafael kubelik, smetana çalıyor
salih ve ümmühan’a
bozguna uğradım. her ölüm kendi demecini sunuyordu
2001 asker şehit vermiştim aşkının uğruna
biliyor musun kan gecelerin şiir zarfında
bozguna uğradım
capricyo no: 24 çalıyordu, uykusuzdu niccolo paganini
çadırlar ve atlar
slow-motion
geri dönüyorlardı kıyımdan, kıyılmışlığımdan
bayraklar yerinde duruyordu, silahlar omuzlarındaydı
kahredilmiş dervişlerin
şubattı… hiçbir şairin yazmadığı ay
yazmadığı gökyüzü, nazlı şebboylar ve kahrın fragmanları
sonra saldırı… evet, demir bir kapının ardında
savunmak kendine ait olmayan her şeyi
bin bir kez yaşarken seni, diriltilmiş düşlercesine
kâbe desen seccadelerinde mekke’nin
yüzünü olmayan bir tanrıya sürmüş gibi
sırtından vurulmuş peygamberdim
igor stravinsky! mesih’in ucuza mal olmuş kemikleri
katedraller, bir nehir: arabesk yüzünü
kuğu dalgaları son sözünün
bu dünyaya bir carmen daha gelecekti
biliyordum, ama siyah giysiler içinde
kırmızı kaybetmişti çünkü rengini flamenkoların
damlayan kan rıhtılaşmıştı sahne ışıklarında
çünkü bende olmayacak kederin yarınında
bozguna uğradım
alkol bir kertenkelenin yarınsız kuyruğuydu.
- Yorum yazmak için giriş yapın ya da kayıt olun