dünyanın tüm nöbetçilerine
1.
bir uykunun nöbetini tutuyordu
seyyar ve açılır ve kapanır
geceye doğru
kara mıh kilit alesta!
2.
sırası değildi birdendi «birden»
aklı durdu bir akarsuyun kesik
tek başımıza iki kişiydik
gökyüzünün gözleri kapandı
ayla ayın etrafını sardı
3.
zamanın terzisi
«bir sarkaçtan fazlasıdır zaman» dedi
örgün bir gece değiştiricisi
4.
«sıkıldım bu nöbetten» diyor deniz feneri
yerden göğe kadar haklı
saatlerce tek kişiydim anlıyor musun yani tek
bir korkuluk gibi ayakçı
hiç çekinmeden
ölü gözlü bir generalin karşısında klarnet üflüyordu yaşlı bir sokakçı
ve gerçekten ve gerçekten
«bu durgunluktan kurtulmam gerek» dedi bir duvar yanındakine
her bir dizem için iki saat nöbet tuttum fenerle birlikte
5.
bir taşlığın havalanıp inip yürüyüşünü izliyorduk bir taşlıkta
«dünyada sevinç vardır» diyerek koşturuyordu deniz hemen yanımızda
kara mıh kilit alesta!
3 Mart 2006, İskenderun
- Yorum yazmak için giriş yapın ya da kayıt olun