mavisel yener’e
kalk gidelim anne, bak daha şiir bile başlamadı
kalk gidelim!
tut ki bir ipin ucuna asılmışız
üstelik daha yaşanacak onca gün var
bir hastane köşesinde sırtımızı ormana dayayıp
umut biriktiriyoruz yok olan hayatların arasında
kanayan yaralarımızda daha kurumamış
ölümler görüyoruz yanımızdaki odalarda
acımızı çekip, kalanlara ağlıyoruz
çığlıklar atılıyor bolca, bir o kadar da gözyaşları
sabahında umudun, birkaç kişi daha ölüyor
söyledim anne ben bayramları sevmem
limon kokulu, tıraş losyonlu muhabbetler
— oldum olası sıkar beni
kan görmeye dayanamam
bilyeler biriktirdim allı morlu
— parklar bahçeler yaptım içine
bu yabanıl şehir üzdüyse seni
— kalk gidelim anne
bir şehre daha borçlanıyoruz
yüreğimiz yeldeğirmeni
nerede duracaksa oraya kadar
var mı ötesi?
- Yorum yazmak için giriş yapın ya da kayıt olun