çağın girdabına yuvarlanan postmodern ilişkiler
siler zihin penceresinde canlanan görüntüyü
hırslanınca insan kavrayışın yönü buğulanır
zıt kutuplar arasında hedefsizce savrulur
alkolle boğulan vicdan artığı zavallı çırpınışlar
insanı ecelsiz yakalar uyanışın hakikat halleri
dağılır rüzgâra ihtiras çemberinin hesap pusulası
giderek artar bedesten hayatımızda iyuduşkalar*
ay demirden değil ağzıyla da kirlidir
geçer akçedir her kılığa girebilen yetenek tacirliği
budur ve sonsuzdur mişvar arasında yenilgi
yağar üzerimize şairlerin iktidarsızlık çiçekleri
kuş telekleri göğün yüzünü bozar durmadan
ömrümüzün körlüğünden saklanır gelecek
hiç kimsenin somun kokmuyor ki elleri
zırvadır mala dönüşmüş ilişkilerin ağdası
kalbim yenil naşidlik hevesi kâfidir sana
dostluk denilen mazinin gayya çukuru
hükümsüzdür dayanışmanın ezber duygusu
kalbim yenil kifayetsiz kalsın her türlü yengi
* İyuduşka: Saltıkov Şçedrin’in «Golovlev Ailesi» adlı romanının kahramanı. (Kuzey Yayınları, Ankara-1984)
Ocak-Mart 2003
- Yorum yazmak için giriş yapın ya da kayıt olun