y e t e r
susmalar
bir kılıf
arar gece
sessiz
geceler de
b i t e r
y e t e r
bir ömrün
yüzü ter
tersi
öbür yüzü
ne der
bir gün
çağırmaların da
b i t e r
y e t e r
biterse
kim kime
sırtını döner
yetmeyecek
ne gece
ne de bu terk
işkence
b i t e r
Yakma ateşini öyle uzaktan.
Ben bilmem bu dili, söyle o sigarana.
Satma şu üşüyen göğsümü,
beni bekleyen kentin kalleş rüzgârına.
Titriyor ben uzaklaştıkça
her martının gözbebeği.
Ben bu soğukları bilmem;
böyle korkutma beni.
Dalgalar da mı alıp götürecek,
bu zaten batık korkuyu?
Bizim balık ekmek kokulu kıyılarımız vardı;
istemem al içimden bu satılmış uykuyu.
Bunu da mı yapacaktın etekleri sarp yangınım?
Geceleri korkusuz,
sokakları urgan düğüm toprağım…
Ben bu düğümü çözemem; ah yalan İstanbul’um,
Pencereni aç.
Bu gece üşü benim için.
Rüzgârın içinden sesleniyorum,
sesim ay ışığı.
Kapın çalmayacak bugün.
Kalkamadığın yatağının
en sıcak boşluğuyum.
Al beni odana.
Sana bütün arabeskliğimle
gelmeliyim, anlayacaksın.
Bu gece sesimi şiire gömdüm,
tozunu aldım imgelerimin.
Pencereni aç,
perdeni arala,
arada bir defterini karala,
bu aşk en dağınık karyolada,
yaz hepsini bir bir,
gerçeği bugün oyala.
Dinçer Sezgin, 1939’da İzmir’de doğdu. Çanakkale Öğretmen Okulu ve Eğitim Enstitüsü-Edebiyat Bölümü’nü bitirdi. Dokuz yıl edebiyat öğretmenliğinden sonra, TRT’de 28 yıl boyunca prodüktörlükten spikerliğe bir çok görev alarak, bin beş yüze yakın program yayınladı. İlk yazısı “Tekerlemeler” Türk Dili dergisinde yayımlandı (1959). O tarihten bugüne, başta Varlık olmak üzere, Türk Dili, Gösteri, Oluşum gibi bir çok edebiyat dergisinde şiir, öykü ve yazılarını yayınladı.
İÇİN DIŞINDAN KOPAN DIŞIN İÇİ: ‘İNSAN’
“Öteyi yaratan acı ve güçsüzlüktür.” — Nietzsche
Biz insanlar problemliyiz. Dağılmak istiyoruz. Baş başa ama yalnız olmak istiyoruz. Baş başa olmak çatışmayı getiriyor; yalnız olmaksa gücümüzü yıpratıyor. Baş başa olmamak güven isterken; yalnız olmamak kişisel ödünler gerektiriyor. Aslında biz dağılmak istiyoruz.
Sen orda perdeni örtersin,
ben burda gözlerimi kaparım geceye.
Düşler kurarım,
edepsiz rüyalarım ol diye.
Sen gözlerini açarsın
sessiz bir kuş gibi,
ben defterimi
uyanır gibi…
Cam silersin kış vakti
ismini yazar gibi,
ben de cam silişini yazarım o deftere
»…titreyen ışık
aydınlığın korkaklığınsa
karanlığın nerede?»
Bulut
neden akladın güneşi
Mermer ışık kayboldu
gözlerin geldi
kapalıydı aklıma
Bulut
gözlerini ver
Mermer ışıktı ısıtan
Tüm sanat dallarını birbirinden ayıran çok önemli ayraçlar var. Bu anlamda şairi de diğer sanat dallarına kendisini adamış sanatçılardan ayıran bir çok yan olacaktır; fakat sanatçı kimliğine mutlaka eklemlenmesi gereken vasıfların tümü, benim görüşümce sadece şair için değil, tüm sanatçılar için geçerli olmalıdır.