—gece, içimize doğru uzanan kaldırım gibiydi. ve gece,
alnımızda yeşeren rüzgârlı bıçak yarasıydı—
kimin yazgısıydı bizi kollarında büyüten
ve büyüdükçe yok eden
fikirler inançlar çıngıraklı yılan gibi
yollarımıza döşendikçe
ölümdür sanki hediyesi yaşamın
ve yarınlarımız için
bir mayın gibi patlar ensemizde
hesaplar kitaplar içinde
yönsüz yollar aradık
ateştik sular içinde
suyduk ateşler içinde
o kadar çoktuk o kadar kalabalıktık
ki
kalabalıklar içinde kendimizi unuttuk
şimdi hangi elbise uyar bize
hangi elbisenin kaçıncı sahibisiniz
ceplerimizde kirli yalanlar
düşlerimiz ezber dolu
yırtık seslerimizle
boyalı mendil gibi sallandık durduk
acımam size değil
gün dururken güneş dururken
gecenin karanlığında eskicilerle avunduk
‹kaçıncı bizdir bu, biz bu muyduk’
- Yorum yazmak için giriş yapın ya da kayıt olun